Weronika: Dzieje się. Zapracowana jesień i tak będzie do stycznia. Zero oddechu, a jak oddycham to czuję że wypuszczam parę i pufam jak lokomotywa. Gdy się wejdzie w ten mechanizm pracy to jak [pojawia się wolne popołudnie, to człek nie jest szczęśliwy i tego szczęścia nie wie za bardzo co ze sobą zrobić. Myśli, że zrobił by to i tamto, a tyle tego, że nie wiadomo co wybrać. To siedzę i cieszę się do siebie i leże na kanapie. Najgorsze, że w tym zakręceniu nie ma czasu by pojawić się u lekarza. Czuję, że ginekolog w myślach czai się i prawie wskakuje na plecy szepcząc - Cytologia helo. :) - a Ja mu na to kiedy? I to jest najgorsze w tym wszystkim. Zaczęłam kolejne kształcenie specjalistyczne. Dwa razy w miesiącu jadę na weekend do Wrocławia. Piękne miasto. Magiczne krasnale i zawsze jakieś wyjazdowe przygody, bo to albo się zgubię albo czegoś zapomnę. Gonitwa. Jest jednak zimno i energia powoli człeka opuszcza. Muszę zrobić prawo jazdy - postanowienie priorytet. Lecz kiedy? Na pewno zacznę w tym roku!